Gepubliceerd op 06-09-2017
Het lichaam kent grofweg twee brandstoffen: vet en suiker (glucose). In periodes van rust en beperkte inspanning gebruikt het lichaam vooral vet als brandstof. Deze vetvoorraad is groot. Suikerverbranding is nodig bij een (stevige) lichamelijke inspanning. Deze voorraad is echter al binnen enkele uren verbruikt. Nu blijkt uit onderzoek dat mensen met stress- en vermoeidsheidsklachten vooral in rust suiker verbranden in plaats van vet. Hierdoor hebben ze geen energie meer als ze in actie moeten komen. Een verkeerde ademhaling door te veel prikkels, piekeren en aanhoudende geestelijke (werk)druk kan de veroorzaker zijn. Het is dus van belang om bij een burn-out, (werk)stress of chronische vermoeidheid niet alleen de psychische oorzaken, maar ook de lichamelijke oorzaak te behandelen.
Verkeerd ademhalen verstoort het lichaam
Iemand haalt verkeerd adem wanneer er sprake is van een te hoge ademhalingsfrequentie, te diep zuchten of niet lang genoeg uitademen. Er wordt dan te veel koolzuurgas uitgestoten waardoor het koolzuurgehalte in het bloed te laag is. De uitwisseling van zuurstof en koolzuur in de longen raakt verstoord. Ons lichaam komt daardoor in een permanente vecht- of vluchthouding te staan. Het zenuwstelsel dat voor actie in ons lichaam zorgt (de sympaticus; het gaspedaal) staat als het ware permanent aan. In een meting laat een cliënt dan vaak een hoge hartslag in rust en een lage harstslagvariabiliteit (de tijd tussen 2 hartslagen in) zien. Het zenuwstelsel dat voor rust en herstel zorgt in ons lichaam (de parasympaticus; het rempedaal) wordt niet meer geactiveerd. Dit leidt tot suikerverbranding in rust in plaats van vetverbranding, hetgeen de vermoeidheid en het gebrek aan energie verklaart.
Tevens raakt door verkeerd ademhalen de pH-waarde (zuurtegraad) in het bloed verstoord en kunnen de ontstekingswaarden in het lichaam toenemen. Een verstoorde ademhaling lijkt dan ook in verband te staan met andere klachten zoals: een onrustgevoel, slaapproblemen, paniek, angstgevoelens, depressie, gauw geprikkeld zijn, hoofdpijn, afwezig zijn, tintelingen, stijfheid van de gewrichten, spierpijn, nek- en rugklachten, darmklachten, reuma en artrose.
