Mijn collega Harrie Timmermans schreef op LinkedIn het volgende stukje 

In met name Limburg en Brabant is Carnaval (Vastelaovend) een diepgewortelde traditie. Dit van oorsprong Katholieke feest om voor het begin van de vastentijd uit de band te springen, wordt van generatie op generatie doorgegeven. Het religieuze aspect is met de tijd minder geworden. Het gevoel van saamhorigheid waarbij rangen en standen vervagen en het gezag op de hak wordt genomen, is onverminderd gebleven. Er is nú alle reden om het gezag op de hak te nemen. Het ministerie van onderwijs heeft bij de planning van de doorstroomtoets voor leerlingen van groep 8 geen rekening gehouden met Carnaval. Op het vriendelijke verzoek aan de minister om de toets een week eerder te mogen doen kwam de reactie: “We kunnen geen uitzondering maken. Scholen moeten zelf kijken of ze de viering kunnen verplaatsen”. Het zijn dit soort voorbeelden die maken dat de door mensen ervaren machtsafstand met de politiek onverminderd groot blijft.

In ons boek “Zie mij, hoor mij” gaan Leon Schaepkens, Stan van de Laar en Harrie Timmermans in op het recept om die machtsafstand te verkleinen. Door weer aan te sluiten bij eeuwenoude basisbehoeften. In dit geval met name verbondenheid, waardering en zelfexpressie. Hoe mooi zou het zijn geweest als de reactie zou zijn geweest: “Stom! Helemaal vergeten om rekening mee te houden. Daar gaan we een maatwerkoplossing voor vinden want in Den Haag weten we héél goed hoe belangrijk deze dagen zijn. Niet voor niets beschouwen we dit als immaterieel erfgoed. En uitzonderingen bevestigen de regel”.

Wil je meer weten over ons boek? Klik dan hier